آگاه باش...

آنگاه كه غرور كسي را له مي كني ،

آنگاه كه كاخ آرزوهاي كسي را ويران مي كني ،

آنگاه كه شمع اميد كسي را خاموش مي كني ،

آنگاه كه بنده اي را ناديد ه مي انگاري ،

آنگاه كه حتي گوشت را مي بندي تا صداي خرد شدن غرورش را نشنوي ،

آنگاه كه خدا را مي بيني و  بنده خدا را ناديد ه مي گيري ،

مي خواهم بدانم ،

دستانت را به سوي كدام آسمان دراز مي كني تا براي

خوشبختي خودت دعا كني ؟

" سهراب سپهري "